Concert: ’Metamorphosis’
Datum: Zaterdag 18 oktober 2025
Aanvang: 20:00 uur, deuren open vanaf 19:30 uur
Locatie: Grote Kerk, Wageningen
Tickets: € 25 / € 15
Koop je tickets hier!
Metamorphosis
De muziek van vanavond staat in het teken van metamorfose. Elk werk in dit programma laat een ander aspect van transformatie horen: in stijl, taal, tijd of vorm. Voor de pauze klinken korte werken die ieder op hun eigen manier een facet van die metamorfose belichten. De avond eindigt met Brahms’ majestueuze Pianokwintet, ooit door de beroemde violist Joseph Joachim beschreven als ‘een meesterwerk van de kamermuziek’.
Programma
Florence Price (1887-1953) – Fantasie nr. 1
Ruslan Talas – viool
Jorian van Nee – piano
Francis Poulenc (1899-1963) – Metamorphoses
Noëlle Drost – sopraan
Jorian van Nee – piano
Camille Saint-Saëns (1835-1921) – Violons dans le soir
Ruslan Talas – viool
Noëlle Drost – sopraan
Jorian van Nee – piano
Joaquín Turina (1882-1949) – Círculo, op. 91
Charlotte Spruit – viool
Joel Siepmann – cello
Jorian van Nee – piano
Maurice Ravel (1875-1937) – Chants populaires
Nöelle Drost – sopraan
Jorian van Nee – piano
Florence Price (1887-1953) – Fantasie nr. 2
Charlotte Spruit – viool
Michel Xie – piano
– pauze –
Johannes Brahms (1833-1897) – Pianokwintet in F mineur, op. 34
Ruslan Talas – viool
Charlotte Spruit – viool
José Nunes – altiviool
Joel Siepmann – cello
Michel Xie – piano
Toelichting
Florence Price was de eerste vrouwelijke componist van kleur die het groot maakte in Amerika. Met haar Fantasie nr. 1 voor viool en piano openen we deze avond. In dit vroege werk horen we hoe zij haar muzikale stem begint te vinden. In het stuk hoor je invloeden van de Europese romantiek tot Afro-Amerikaanse volksmelodieën in elkaar vloeien. Hier begint de zoektocht van traditie naar een eigen, herkenbare taal.
Francis Poulenc schreef zijn Métamorphoses in 1943. De titel verwijst niet alleen naar de inhoud van de gedichten, maar ook naar de veelzijdigheid van Poulenc’s eigen muzikale taal: hij wisselt moeiteloos tussen melancholie, speelsheid en ironie. In het derde lied Paganini, knipoogt hij naar de legendarische violist door snelle, virtuoze loopjes in de pianopartij te schrijven.
De viool maakt een tastbare verschijning in Camille Saint-Saëns’ Violons dans le soir. De stem, viool en piano vloeien samen tot een intiem avondbeeld, maar al snel groeit de muziek naar dramatische climaxen waarin de viool een steeds grimmiger karakter aanneemt. De vioolstok wordt uiteindelijk vergeleken met ‘een dolk dat het hart doorboort’; een beeld van verlangen en pijn.
De Spaanse componist Joaquín Turina schreef zijn Pianotrio Círculo in 1936. Het werk verbeeldt een symbolische dagcyclus in drie delen: Amanecer (zonsopgang), Mediodía (middag) en Crepúsculo (zonsondergang). In elk deel verandert de muziek van kleur, tempo en energie: van het hoopvolle ontwaken via levendige dansen naar de verstilde rust van de avond. Deze muzikale cirkel is een metafoor voor de metamorfosen van het leven zelf.
Met de Chansons populaires van Maurice Ravel maken we kennis met een andere vorm van metamorfose: die van stijl en taal. Ravel herneemt volksliederen uit vier verschillende culturen en laat de zangstem telkens transformeren — niet alleen van expressie, maar ook van taal: Galicisch, oud-Frans, Italiaans en Hebreeuws.
In Florence Price’s tweede Fantasie, geschreven enkele jaren na de eerste, horen we duidelijk haar artistieke groei. In de tussentijd had ze veel succes als componiste, en dat vertrouwen klinkt door in dit werk. De tweede Fantasie is experimenteler en avontuurlijker van toon. De piano treedt tevens meer naar voren als volwaardige partner. Waar de eerste Fantasie nog het begin is van de zoektocht, spreekt hier de stem van een zelfbewuste componiste.
De ontstaansgeschiedenis Brahms’ Pianokwintet is een metamorfose op zichzelf. Het begon als een strijkkwintet, werd vervolgens omgewerkt tot een sonate voor twee piano’s, en vond uiteindelijk zijn definitieve vorm als pianokwintet: de perfecte balans in de klankwerelden van strijkers en piano. De beroemde violist Joseph Joachim noemde dit werk als een “meesterwerk van de kamermuziek”.